Υποχρεωτικό μάθημα εξαμήνου: “Κάτω τα χέρια από τη γενιά μας”

το άρθρο δημοσιεύτηκε  στην εφημερίδα "Πατρίς" στις 18/2/2013

Υποχρεωτικό μάθημα εξαμήνου: “Κάτω τα χέρια από τη γενιά μας”

Το καλοκαίρι του 2011, ψηφίστηκε στη Βουλή ο μνημονιακός νόμος-ταφόπλακα για το δημόσιο πανεπιστήμιο, γνωστός και ως νόμος Διαμαντοπούλου. Μαζί με το διαβόητο σχέδιο “Αθηνά”, αποτελούν τα οριστικά χτυπήματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, όπως το είχαμε γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες.

 Τον Σεπτέμβρη του 2011, ο Σύλλογος Φοιτητών Φυσικής (Παν. Κρήτης) συμμετείχε στις κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου. Το ίδιο έκανε και το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας σε όλη την Ελλάδα. Στη συνέχεια οι φοιτητές του Φυσικού διεκδίκησαν το αυτονόητο: να δώσουν εξεταστική όπως ακριβώς έγινε σε όλες τις υπόλοιπες σχολές της χώρας.

 Όμως οι καθηγητές του Φυσικού έχουν διαφορετική γνώμη. Από την πρώτη στιγμή υποστήριξαν το νόμο Διαμαντοπούλου αλλά και τις αναγκαίες “μεταρρυθμίσεις” που έχει ανάγκη ο τόπος (βλ. Μνημόνιο). Στάθηκαν και στέκονται απέναντί μας. Για τις κινητοποιήσεις που συμμετείχαμε τον Σεπτέμβρη του 2011 μας περνάνε από πειθαρχικό μέσα στο πανεπιστήμιο και μας απειλούν με αναστολή εξαμήνων μέχρι και διαγραφή από την σχολή. Όμως, η “διδασκαλική τιμωρία” έχει πάει ακόμα παρακάτω. Ύστερα από επιστολή ενός καθηγητή μας σε γνωστή εφημερίδα, αλλά και στον εισαγγελέα Ηρακλείου, η υπόθεση παίρνει πια την δικαστική ποινική οδό... 

 Το “επιστημονικό πείραμα” των καθηγητών μας δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά της μεταπολίτευσης και της δημοκρατίας. Κατάφεραν το αδιανόητο: στην ίδια χώρα, υπουργοί και κομματικοί παράγοντες που συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι του Χρηματιστηρίου ή των Ολυμπιακών Αγώνων κυκλοφορούν ελεύθεροι ή βρίσκονται ακόμα σε κυβερνητικά πόστα ενώ 12 φοιτητές που αγωνίστηκαν για να μην σαρωθεί το ελληνικό πανεπιστήμιο από τη νεοφιλελεύθερη μανία του ΔΝΤ σέρνονται στα δικαστήρια! 

Το “πείραμα”, όμως, έχει πολλαπλές εφαρμογές. Αν σήμερα είμαστε οι 12 φοιτητές του Φυσικού, χθες ήταν τα ΑμΕΑ που προπηλακίστηκαν έξω από το Υπουργείο Υγείας. Είναι οι ναυτεργάτες που επιστρατεύτηκαν. Είναι οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς που συνάντησαν την βία των ΜΑΤ. Είναι η κοινωνία και οι διαφορετικοί κλάδοι εργαζομένων που αγωνίζονται και βρίσκονται απέναντι σε ένα καθεστώς που θέλει να απαγορεύσει την απεργία και τις συλλογικές διεκδικήσεις.

Φαίνεται ότι σε αυτόν τον τόπο η ελπίδα περισσεύει. Για αυτό μας την στερούν. Είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα (πολύ χειρότερα) από τους γονείς της. Από τη γενιά των 700 ευρώ (ποιος τη θυμάται; Μοιάζει σήμερα σαν κακόγουστο αστείο) στη γενιά της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης. Είναι υπερβολή να μιλάμε για γενοκτονία όταν σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., για το 2011 πάνω από το 30% των παιδιών στη χώρα μας απειλούνται να ζήσουν σε φτώχεια και αποκλεισμό; Είναι υπερβολή να μιλάμε για εξανδραποδισμό όταν η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 60% και η συντριπτική πλειοψηφία των νέων επιστημόνων φεύγει στο εξωτερικό; 

Διαμορφώνουν μία χώρα στην οποία η νέα γενιά δεν μπορεί να ζήσει, σπρώχνοντας την στο περιθώριο, τη μετανάστευση, την παραίτηση, την κατάθλιψη. Οι νέοι συνιστούν την κοινωνική ομάδα που βιώνει με τον πιο άμεσο και βάναυσο τρόπο την πολιτική, κοινωνική, οικονομική χρεοκοπία. Και τι μπορώ να κάνω αν δεν μου αρέσουν όλα αυτά κύριε καθηγητά; Τι μπορώ να κάνω αν θέλω να αλλάξω το μέλλον μου; Τι μπορώ να κάνω αν θέλω να μείνω στον τόπο μου και να μην ξενιτευτώ; Τι μπορώ να κάνω αν θέλω να βάλω τις γνώσεις που με θυσίες και κόπο απέκτησα στην υπηρεσία της οικοδόμησης μία νέας Ελλάδας; Τι μπορώ να κάνω αν θέλω σαν νέος επιστήμονας να σταθώ στο πλευρό της κοινωνίας που υψώνει χιλιάδες χέρια για μία σακούλα ντομάτες κύριε καθηγητά; Η απάντηση είναι σαφής και απόλυτη: “Πέρνα μία βόλτα από το γραφείο του Εισαγγελέα Ηρακλείου”...

Ωστόσο, αυτές τις μέρες θα ζήσουμε άλλο ένα φαινόμενο που θα ανατρέψει όλα τα επιστημονικά δεδομένα. Η “άνοιξη” κόβει δρόμο και θα έρθει στο Ηράκλειο πιο σύντομα. Την Τετάρτη η πόλη μας θα γεμίσει με πολλά “αρώματα”. Από τον αγώνα των νέων αγροτών του Μακρύ Γιαλού. Από τα γέλια των μαθητών της Κριτσάς και του Κρούστα. Από τους νέους γιατρούς της Ιεράπετρας που παλεύουν καθημερινά σε ένα νοσοκομείο που καταρρέει. Από τα νέα παιδιά που κατοικοεδρεύουν στις εργασιακές γαλέρες της ΒΗ.ΠΕ. Από τους φοιτητές που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τις οικογένειες και για τη χώρα τους. 

Τι μας μένει από το “υποχρεωτικό μάθημα του εξαμήνου”; Μάλλον αυτό που μάθαμε από τα πρώτα λεπτά στο πανεπιστήμιο της Φυσικής. Η αλήθεια θα αντικαταστήσει τα παλιά δεδομένα. Το πείραμα που δεν επαληθεύεται, κάποια στιγμή εγκαταλείπεται. Το μέλλον θα έρθει και θα αφήσει πίσω του το παλιό και το παρωχημένο. Όση προσπάθεια και να γίνει για το ανάποδο είναι μάταιη. Όσα εμπόδια και να μπουν, η άνοιξη κάποια στιγμή έρχεται. Ας προσπαθήσουμε όλοι μας να κόψει δρόμο και να έρθει πιο σύντομα. Για να επιστρέψει η ελπίδα σε αυτήν την χώρα. 

Ζητάμε να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες. 
Ζητάμε την ευκαιρία να οραματιστούμε και να αγωνιστούμε για μία άλλη κοινωνία. 
2 από τους 12 διωκόμενους φοιτητές του Φυσικού Κρήτης